w związku z obowiązkami ojca, wyjechał na Syberię, natomiast w latach 1914 - 1918 przebywał w Rosji. Wiek szkolny i uniwersytecką młodość spędził w Wilnie, gdzie debiutował również jako młody poeta. Uczęszczał do I Gimnazjum Męskiego im. Króla Zygmunta Augusta w Wilnie, a po zdaniu matury studiował prawo na Uniwersytecie Stefana Batorego. Lata niemieckiej okupacji spędził Miłosz w Warszawie. Pracował jako woźny w Bibliotece Uniwersyteckiej, brał udział w działalności konspiracyjnej oraz podziemnym życiu kulturalnym. Po wojnie rozpoczął pracę w służbie dyplomatycznej Polskiej Republiki Ludowej w USA i we Francji i pracował aż do roku 1951, kiedy to był zmuszony zwrócić się do władz francuskich z prośbą o azyl polityczny. W 1960 roku Miłosz postanowił wyjechać do Kalifornii, gdzie podjął pracę wykładowcy literatur słowiańskich na uniwersytecie W Berkeley. Praca na uczelni otworzyła pisarzowi drogę do promowania polskiej literatury, a w szczególności poezji. Jego wysiłki przyczyniły się do wydania w 1969 roku "The History of Polish Literature", podręcznika do nauki literatury polskiej. Do 1989 roku Miłosz publikował swoje teksty głównie w paryskiej "Kluturze", jego wiersze ukazywały się w Polsce w tak zwanym "drugim obiegu", bez cenzury. Pod koniec życia poeta przeprowadził się do Krakowa i tutaj też umarł w roku 2004.

Zarówno w opinii krytyki międzynarodowej, jak i współczesnych mu poetów, Miłosz uważany jest za jednego z największych pisarzy swojej epoki. Jego literacki dorobek posiada niezwykłą wartość. Obok wierszy typowo wizyjno-symbolicznych, w których to, co idylliczne sąsiaduje u Miłosza z tym, co apokaliptyczne, spotykamy się tutaj z niemalże nagą filozoficznie prozą, religijną epifanią wręcz.

Poeta debiutował w roku 1930 wierszami "Kompozycja" i "Podróż". Potem ukazał się "Poemat o czasie zastygłym" (1933), który podobnie jak późniejszy zbiór wierszy "Trzy zimy", usytuował się w katastroficznym nurcie tzw. drugiej awangardy. Część wierszy przedwojennych oraz tych, które pisane były w czasie wojny znalazły się w tomie "Ocalenie". W najdojrzalszym okresie twórczości powstały zbiory: "Traktat poetycki" z roku 1957, "Król Popiel i inne wiersze" z 1962, "Gucio zaczarowany" (1965) oraz kolejne, wydawane po pierwsze lata XXI wieku. Warto napomknąć, iż Miłosz jako poeta przekracza w swych utworach formy gatunkowe. Jako tłumacz i eseista koresponduje z całą tradycją kulturalną Europy i Ameryki. Jako powieściopisarz natomiast zdobywa znaczny rozgłos dzięki "Zdobyciu władzy" (1953) - utworowi, który opisuje początki władzy komunistycznej w powojennej Polsce. Słynna jest też quasi-autobiograficzna powieść "Dolina Issy" (1955), która traktuje o dorastaniu i bezpowrotnie utraconej niewinności. Wątki osobiste powracają w twórczości Miłosza także w "Zniewolonym umyśle", "Rodzinnej Europie" oraz "Ziemi Ulro".