Janina Miłosz ;  z domu Dłuska primo voto Cękalska (zm. 17 kwietnia 1986 w Berkeley) - pierwsza żona Czesława Miłosza.

Była żoną Eugeniusza Cękalskiego. W latach 30. XX w., pracując w rozgłośni Polskiego Radia, poznała Czesława Miłosza. Poślubiła go w styczniu 1944 w Warszawie.

 

 Po zakończeniu II wojny światowej wyjechała wraz z mężem do Stanów Zjednoczonych, gdzie mieszkała do końca życia. Przez ostatnie 10 lat cierpiała na chorobę Alzheimera. Po jej śmierci Czesław Miłosz napisał wiersz  na pożegnanie swojej żony Janiny .

 

 

Miała synów Antoniego (ur. 1947) i Piotra (ur. 1951).

 

Czesław Miłosz

 

    Na pożegnanie mojej żony Janiny

 

 

 

Kobiety-żałobnice swoją siostrę oddawały ogniowi.

I ogień, ten sam na który patrzyliśmy razem.

Ona i ja, w małżeństwie długie lata.

Złączeni przysięgą na złe i dobre, ogień

Kominków zimą, kampingów, palących się miast,

Elementarny, czysty, z początków planety Ziemi,

Zdejmował jej włosy, strumieniejące, siwe,

Imał się ust i szyi, wchłaniał ją, ogień.

Do którego języki ludzkie porównują miłość.

Mnie było nie do języków. Ani do słów modlitwy.

Kochałem ją, nie wiedząc kim była naprawdę.

Zadawałem jej ból, goniąc za moją ułudą.

Zdradzałem ją z kobietami, jej jednej wierny.

Zaznaliśmy wiele szczęścia i wiele nieszczęścia.

Rozłąki, cudownych ocaleń. A tutaj ten popiół.

I morze bijące o brzegi kiedy idę pustą aleją.

I morze bijące o brzegi. I uniwersalność doświadczenia.

Jak bronić się przeciw nicości? Jaka moc

Przechowuje co było, jeżeli nie trwa pamięć?

Bo ja mało pamiętam. Tak bardzo mało pamiętam.

Zaiste, wrócenie chwil oznaczałoby Sąd Ostateczny,

Który nam Litość chyba odracza z dnia na dzień.

Ogień, wyzwolenie z ciężkości. Jabłko nie spada na ziemię.

Góra porusza się z miejsca. Za ogniem-kurtyną

Baranek stoi na łące niezniszczalnych form.

Dusze w czyśćcu goreją. Heraklit szalony

Patrzy jak płomień trawi fundamenty świata.

Czy wierzę w ciał zmartwychwstanie? Nie tego popiołu.

Wzywam, zaklinam: rozwiążcie się, elementy!

Ulatujcie w inne, niech przyjdzie, królestwo!

 

Za ogniem ziemskim złóżcie się na nowo!