Ojciec Miłosza Aleksander Miłosz -  rozpoczął pracę w Suwałkach 1 grudnia 1926 r. w Zarządzie Drogowym. Można przypuszczać, że do Suwałk Miłoszowie przybyli z Wilna najpóźniej w listopadzie tego roku.Zamieszkali przy ul. M. Konopnickiej 7, w sąsiedztwie Gimnazjum Żeńskiego im. M. Konopnickiej. Aleksander należał do ludzi światłych i energicznych, uczestniczył w życiu publicznym miasta - tak postrzegał swego ojca Czesław Miłosz. Urodzony w 1883 roku, był inżynierem drogowym po Politechnice Ryskiej, którą ukończył przed pierwszą wojną światową. Służył jako saper w armii rosyjskiej, potem był majorem w Wojsku Polskim i nie mógł już wrócić na Litwę. Po 1920 roku założył w Wilnie firmę budowy mostów "Budmost", prosperującą całkiem nieźle. W połowie lat dwudziestych księgowy, który miał pełnomocnictwo ojca do podejmowania pieniędzy z banku, pewnego dnia pobrał je wszystkie z konta i uciekł do Argentyny. Firma splajtowała, zaś ojciec pojechał potem "za chlebem" do Brazylii. Jednak nie mógł się tam zaaklimatyzować, tęsknił do rodziny i po roku wrócił do Wilna. Wtedy ciotki z Krasnogrudy: Gabriela z Kunatów Lipska i Janina z Kunatów Niementowska, namówiły ojca, żeby został inżynierem drogowym w Suwałkach, gdzie zwolnił się wtedy etat. Tak też się stało i ojciec objął stanowisko kierownika Zarządu Dróg w powiecie suwalskim.



Matka Czesława Weronika Miłoszowa -  zajmowała się domem, chociaż miała tak zwaną pomoc domową. Oboje z synów  bardzo ją kochali. Była dla nich  dobrą matką i żoną. Oznaczała się wielką kulturą osobistą. Mówiła piękną polszczyzną. Szkołę średnią, czyli tzw. pensję dla panien, kończyła w Krakowie. To z rodzinnego domu synowie wynieśli dobrą znajomość ojczystego języka. Może dlatego tak rażą ich błędy językowe popełniane obecnie nie tylko przez prezenterów telewizyjnych, lecz nawet profesorów wyższych uczelni.  Była bardzo pobożna. Kiedy Czesław jako małe dziecko ciężko zachorował na dyfteryt, modliła się gorąco do Matki Boskiej Ostrobramskiej o jego wyzdrowienie i zawsze twierdziła, że dzięki tym modlitwom Ona go uratowała. Czesław napisał w wierszu Nad miastem: "I ona mnie Ostrobramskiej Pannie ofiarująca, jak i dlaczego wysłuchana została?". Wypada tu przypomnieć, że podobnie przed laty Matce Boskiej Ostrobramskiej ofiarowany był ciężko chory malutki Adaś Mickiewicz... Matka Miłosza wierzyła, że to jej modlitwy do Matki Boskiej Ostrobramskiej podczas wojny chroniły synów  przed śmiercią, która nam stale zagrażała.  Zmarła 8 grudnia 1945 roku w Drewnicy koło Gdańska, gdzie  zamieszkał wraz z mężem na jakiś czas po repatriacji z Wilna. Pielęgnowała tam, z pobudek samarytańsko-religijnych, chorą na tyfus, opuszczoną przez wszystkich staruszkę Niemkę. Zaraziła się od niej śmiertelną chorobą.